het on-overtroffen, verwachte gevoel dat iedereen krijgt als de tijd van Valentijn weer nabij is, De hoop dat iemand toch nog een kaartje of een roos zal krijgen, is gewoon een gevoel omdat Valentijn toevallig vast in het rooster staat. Net als vakantie, als je weet dat je binnen twee weken vakantie heb, dan ga je er naar verlangen en wil je alleen maar meer. Het idee van een Valentijn op Valentijnsdag is natuurlijk perfect, de nationale dag der liefde delen met de persoon van wie jij denkt die perfect is, is alleen maar wonderbaarlijk. Als ze de klas binnen komen met een roos speciaal voor jou, of als je thuis komt en er ligt zo'n roze envelop op je te wachten, klaar om jou zijn mooiste, zoetste en liefste woorden te onthullen is de droom van elk meisje. En dan vraag ik me af, hoe zou dat zijn bij jongens? Valentijnsdag als verplichting, of echt als een gevoel? Als in alle films, waar mannen opeens op miraculeuse wijze tóch nog, op het laatste moment natuurlijk, verliefd worden op het meisje die zo overdreven droomt over haar dwarrelende gevoel, en haar zijn liefde laat zien, dan zou alles anders zijn.
Stel, iedere jongen was Ashton Kutcher en liet zijn rozen vallen in het water voor dat ene speciale meisje, was de wereld toch bijna wel perfect. Maar ik denk, dat de liefde van mannen, ook op valentijnsdag, niet verder gaat dan de voetbal die heen en weer rolt en vliegt tussen Real Madrid en Barcelona, niet verder gaat als de gulp die misschien wel open staat en vooral niet verder gaat als het schouder ophalen naar weer zo'n aanhankelijk meisje die hunkert naar aandacht van de man.
Maar, omdat het in het rooster staat, net als vakantie, blijft het toch een speciale dag. Een dag die echt verliefde stellen misschien wel elke dag beleven, maar op 14 februari toch wel een beetje een verplichting word.
Dus, wie kies jij?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten